บทที่ 186

เซินหยานจือส่ายหัว “เป็นไปได้ยังไง? ฉันแค่อยากให้ลุงเข้าใจว่าคนที่ไม่มีอะไรเลยก็สามารถไม่กลัวอะไรได้”

พูดจบแล้วเขาก็หันหลังเดินออกไปทันที

เมื่อกลับมาถึงรถ เขาก็สะบัดแขนเล็กน้อย มีมีดสั้นหล่นออกมาจากแขนเสื้อ ใบมีดส่องประกายเย็นเฉียบ

เขาหยิบมีดขึ้นมาแล้วหัวเราะเยาะเย้ย

ถ้าเมื่อกี้ลุงไม่ยอมตกลง มีด...